Gastvrij

In de kerkelijke gemeente waar ik bij betrokken ben, zijn we bezig met vijf kernwaarden. De kernwaarde waar we nu mee werken, is de waarde van Gastvrijheid. Als voorzitter van het kerkenraad pastoraat-gedeelte, mag ik de vergaderingen openen met een stichtelijk woord.

De KP-vergadering van gisteravond, opende ik met een stukje uit de Regel van Benedictus. Hiervoor maakte ik dankbaar gebruik van het boekje 'Benedictijnse Inspiratie voor elke dag' van Johanna Domek. Bij dag 279 schrijft zij het volgende:

“Alle gasten die langskomen worden ontvangen als Christus zelf, want Hij zal zeggen: 'Ik was een vreemdeling en u hebt Mij ontvangen.'

(Mt. 25, 35)/(53,1)

Ben ik, wanneer er iemand komt, stil en open genoeg, zodat hij of zij kan aankomen... althans meestal?

Of voel ik de komst van een gast meer als een verstoring?

Of verwacht ik gasten en zie ik ze als een afleiding van mezelf?

Of zie ik in een gast iemand die weer iets van me wil?

Of zie ik een mens die mij iets kan geven en dat ook moet doen?

Benedictus zegt dat we in een gast Christus ontvangen

Voorafgaand aan alle activiteit, wordt er ontvankelijkheid van me gevraagd.”

Het klooster op Schiermonnikoog en het klooster van Westmalle vallen onder de cisterciënzer traditie. Dit is een kloosterorde, die in 1098 is opgericht door Robert van Molesme in de abdij van Cîteaux. Van deze plaatsnaam is de vervoeging 'cisterciënzer' gekomen. Deze nieuwe orde was een reactie op het feit dat de Regel van Benedictus steeds slechter werd nageleefd in de Franse benedictijnenkloosters, vooral in de Abdij van Cluny.

Onder het mom van een traditionele opening, kon ik gisteravond dus al iets laten merken van mijn eventuele toekomst als cisterciënzer monnik – in de traditie van Benedictus.